In September wanneer het weer nog zeer aangenaam is schreef ik me in voor de Drenthe 200 (MTB extreme marathon). Ik dacht nog zo, dat is een leuke afsluiting van het jaar.
Als duursporter (triatleet) ben je toch altijd opzoek naar iets geks. Ik dacht nog; dit zal vast zwaar worden maar het moet best lukken in een schappelijke tijd...
De week voor de race zag het weer er niet heel goed uit. Veel regen, kou & wind. Maar hè dat moet geen probleem zijn als er maar niet al te veel modder ligt.
Op 28 december was het zover! Vandaag is de race. De wekker gaat 04.30 en het eerste wat ik me af vraag is waarom doe ik dit eigenlijk? Nu heb ik deze gedachte vaker, dus niet te lang bij stilstaan en door!
Gelukkig bracht Ronald me naar de start, dus daar hoefde ik me niet druk om te maken. Bij aankomst werd mijn gedachte niet veel positiever aangezien het al een tijdje aan het regenen was. Even snel een pit stop maken bij de Dixie’s, waar ik voor de start gelijk natte sokken aan overhield, omdat het veldje waar ze opstonden doorweekt was. Top!
6.30 pang! De start van mijn wave. Ronald roept nog success en ik mag los. Het eerste stuk gaat top op de verharde wegen. Lekker in een peleton rijden en gewoon de lampjes van mijn voorgangers volgen.
Daar komt het eerste stukje onverhard aan. Nog steeds hoopte ik op niet te veel modder maar bij het opdraaien zag ik mijn voorgangers al ploeterend voortbewegen door een knie hoog modder festijn. Verrassend genoeg gaat het goed en kom ik redelijk door de modderstroken. Bij de eerste stop is het moraal nog steeds hoog.
Rond 56km komt het mtb parcours van Gieten/Gasselte. Dit is voor mij 1 van de mooiste locaties waar je kunt mountainbiken in NL. Helaas bleek na dit stukje parcours dat ik er aardig doorheen zat en bedacht dat dit wel eens een lange dag kon worden.
Tot 80km had ik nog steeds het vuur om door te gaan, maar doorweekt, koud, harde wind en snelheden waarbij ik na 24u nog niet de finish zou bereiken besloot ik op 102km af te stappen en te stoppen.
Ronald kwam mij supporten en wou mij voorzien van droge kleding. Ik heb wel droge kleding aangetrokken maar niet om verder te fietsen. Gesloopt, vermoeid, koud en geen “grinta” meer om door te gaan.
Bibberend in de auto denk ik nog even na wat ik allemaal heb meegemaakt… mijn eerste DNF door eigen keuze… dit was oprecht een extreme marathon.
Voor nu herstellen en even goed nadenken of ik in 2023 opnieuw een poging ga wagen. Het blijft toch jeuken haha!
Nick Jacobs | TriathlonWorld Member
