Als zoveel andere mensen het kunnen, dan moet het mij ook vast wel lukken!
, door Willemien van der Kruijt, 3 min lezen
, door Willemien van der Kruijt, 3 min lezen
Dat was mijn gedachte toen ik me voorzichtig ging verdiepen in het lopen van een marathon. Een hele!
Ik had geen achtergrond in hardlopen of andere duursport. En toch kriebelde er iets. Ik wilde iets groots gaan doen. Iets waar ik achteraf op kon terugkijken met trots en voldoening. Het werd de marathon van Eindhoven die ik liep in oktober 2019.
Aan het begin van de voorbereiding wist ik dat het niet verstandig was om dit helemaal alleen te doen. Daarom heb ik een ervaren hardloper gevraagd om een trainingsschema voor me te maken en me wat aanwijzingen te geven. Bij een speciaalzaak kocht ik een paar schoenen na een loopanalyse en zo ben ik in een jaar van 0 naar 42 gegaan.
Maar ja, na een marathon wilde ik al vrij snel meer. Dus er kwam nog een marathon, en daarna nog eentje. Het bleef leuk en de voldoening werd niet minder. Het was coronatijd en ik ging vaak hardlopen met vrienden. Die deden ook aan wielrennen en zij dachten dat me dat ook wel zou liggen. Ik dacht van niet maar gelukkig hadden ze gelijk.
Met een fiets van marktplaats maakte ik mooie ritjes. Wat corona ook met mensen heeft gedaan is dat ze dromen zijn gaan vormen. Dat deden wij ook en kwamen met het ambitieuze plan om de Ironman 70.3 van Maastricht te doen. Bijna onhaalbaar, zo groot leek het. En toch, met het motto uit de eerste zin in mijn achterhoofd schreef ik me in.
Ik volgde een cursus om de borstcrawl goed te leren, en deed in juni 2021 mijn allereerste OD, gevolgd door de Ironman 70.3 in augustus. Wat een feest, wat gaaf en wat ging het goed! Het maakte zo’n groot gevoel van plezier en energie in me los! Dit was echt mijn sport! En ja, ambitieus als ik ben leek een hele Ironman me de ultieme uitdaging.
Intussen was ik bij een triatlonvereniging gegaan om beter te kunnen trainen en te leren van de ervaringen van anderen. Dat was een gouden zet. Voor de eerste Ironman heb ik zelf een schema bedacht met alles wat ik las op internet en hoorde van mijn clubgenoten. Ik heb het mezelf niet gemakkelijk gemaakt en na 8 maanden was ik klaar om te knallen op de Ironman Cascais 2022.
Mijn doelen: een leuke dag hebben en finishen. Met een lach van oor tot oor vloog ik het water in en uit, over het fiets- en loopparcours en uiteindelijk met de handjes omhoog over de finish. Wat een ervaring!
En nu? Waar houden de dromen op?
Ik hoop nooit, want iedere race is anders, net zoals iedere dag anders is en je lichaam kan veranderen. Wat hopelijk wel altijd blijft is het plezier, het gevoel van enthousiasme en het aanmoedigen van elkaars prestaties #FINDYOURBEST
Op mijn kalender staat 19 augustus omcirkeld. Dan start ik Ironman Kalmar. In de voorbereiding heeft een ervaren clubgenoot me geholpen en dat geeft enorm veel vertrouwen om naast het hebben van een leuke dag deze keer ook een goede en competitieve prestatie te gaan neerzetten.
Wie weet brengt het me ooit nog op een vulkanisch eiland, maar dat zien we dan wel weer. Het plezier blijft, dat wordt alleen maar groter. En als ambassadeur van TriathlonWorld hoop ik juist dat over te brengen!