Marlene de Boer X TriathlonWorld

332872467_594296918927310_4530351300013124127_n

Marlene de Boer X TriathlonWorld

24 april 2023, door Marlene de Boer, 4 min lezen

We hebben super tof nieuws ! TriathlonWorld start samenwerking met professioneel triatleet Marlene de Boer.

We hebben super tof nieuws !

TriathlonWorld start samenwerking met professioneel triatleet Marlene de Boer.

Samen bouwen we aan een mooie samenwerking voor de toekomst met passie !

Voor de mensen die mij nog niet kennen, ik ben Marlene de Boer, ik woon in Amsterdam en sinds dit jaar kom ik uit voor Nederland als professioneel triatleet op de midden en lange afstand.

Ik kom uit een redelijk sportief gezin. Zelf heb ik een zwemachtergrond en mijn zus Sophie de Boer heeft wereldbekers gewonnen in het veldrijden. Ik heb, net als waarschijnlijk veel van jullie, veel liefde voor zwemmen, fietsen en hardlopen en een diep verlangen om de allerbeste versie van mezelf te zijn.

Nog maar kort geleden, in 2019, begon mijn triatloncarrière. Redelijk onvoorbereid schreef ik me in voor een wedstrijd in Ouderkerk aan de Amstel. Die wedstrijd won ik, net als de daaropvolgende twee wedstrijden waaraan ik meedeed. Dit smaakte naar meer en ik besloot het serieuzer aan te pakken.

In 2020 heb ik samen met mijn toenmalige coach hard getraind, maar kreeg ik door COVID-19 niet de kans om aan wedstrijden deel te nemen.

In 2021 gingen de IRONMAN evenementen weer door. Ik schreef me in voor IRONMAN Finland 140.6 in augustus 2021. In die race, mijn eerste full distance ooit, kwalificeerde ik me voor het 2021 IRONMAN WK (met een 7e plaats inclusief de PRO vrouwen).

Daarna volgde een reeks overwinningen die leidde tot een overwinning in het ultieme evenement dat een amateurtriatleet kan winnen: het 2021 IRONMAN WK in St. George, Utah. Op het WK werd ik overall AG wereldkampioen bij de vrouwen. Daarmee kwalificeerde ik me voor het 2022 IRONMAN WK dat traditiegetrouw zou worden gehouden op Kona, Hawaï.

Door een lekke band lukte het in Kona niet om mijn wereldtitel te verdedigen. Desalniettemin was het een ongelooflijke ervaring waar ik met een goed gevoel op terugkijk. Mijn prestaties lieten zien dat ik meer dan klaar was om het op te nemen tegen beste triatleten ter wereld en mijn profcarrière te beginnen. Daarin kon ik voortbouwen op de basis en ervaring die ik het opgebouwd in mijn age group wedstrijden.

Zoals jullie kunnen lezen heb ik binnen een vrij korte periode grote sprongen kunnen maken. Ik ben zelf een voorbeeld van hard werken, doelen stellen en deze behalen. Ik hoop dat ik hiermee jullie kan inspireren.

Of je doel nu is om een sprint triathlon te finishen of de volgende overall amateur wereld kampioen te worden: geloof in jezelf en ga ervoor! Op elk niveau is het een prestatie. Ik hoop jullie dit jaar, samen met TriathlonWorld, mee te kunnen nemen in mijn ervaringen en avonturen.

Op 5 maart stond ik aan de start van mijn eerste pro race tijdens IRONMAN Zuid-Afrika. Een race vroeg in het seizoen, bewust buiten de spotlights. Er was geen live verslaggeving, weinig bekend publiek en geen sponsoren uit Europa. Mijn doel was om ervaring op te doen, want professioneel racen verschilt aanzienlijk van AG wedstrijden in de zin van tactiek en wedstrijdritme. In tegenstelling tot amateurraces begint de profrace in één keer, zonder rollende start, wat het geheel uitdagender maakt.

Een race vroeg in het seizoen betekende voor mij dat ik nog niet in open water had gezwommen en heel weinig kilometers op de teller op mijn tijdritfiets buiten had gefietst.

De race was een fantastische ervaring. Ik had het verloop van mijn eerste pro race niet beter kunnen wensen. Door slechte weersomstandigheden werd het zwemonderdeel helaas ingekort. Hierdoor mochten we maar 800 meter zwemmen in plaats van 3.8 kilometer. Ik kwam als 4e pro het water uit. Weer even wennen aan het uittrekken van mijn wetsuit (dit had iets sneller gekund) en snel op de fiets.

Hier vormde zich al snel een groepje met vier dames. Regen, slecht zicht, koud. Port Elisabeth staat bekend om onstuimig weer en dit kregen we ook. Het asfalt is zwaar, je moet werken voor elke meter en krijgt niets cadeau. Ik heb nog nooit zo’n nekpijn gehad na een race. Net binnen de 5 uur was ik na twee fietsronden terug in de transitie voor de marathon.

Blij dat ik het fietsonderdeel deze keer zonder pech had afgesloten en met zin om te gaan rennen. In de marathon heb ik vastgehouden aan mijn eigen plan: niet teveel risico’s nemen en steady 4:30 min/kilometer pace lopen. Waar een aantal anderen eerst nog bij me wegliep, rolde ik ze na een aantal kilometer langzaam op. Ik wist mijn tempo vast te houden, met als resultaat een 3:10 marathon en een vijfde plaats!

Hier ben ik zelf enorm blij mee. Er valt nog veel te leren en een hoop te verbeteren maar dit neemt niemand mij meer af. De rest van het seizoen begint langzaam vorm te krijgen en er komen een hoop leuke dingen aan. Hierover later meer. Ik heb enorm veel zin in de start van het Europese raceseizoen en hoop jullie hierin mee te kunnen nemen. FindYourBest