Marle de Boer wordt vice-Europees kampio lange afstand in Almere

Marlene de Boer wordt vice-Europees kampioen lange afstand in Almere en wil meer: ‘Dit is niet het eindpunt’

14 september 2023, door Johan Boef, 5 min lezen

Met een formidabele tweede plaats, zette Marlene de Boer in Almere de kroon op een prachtig eerste profseizoen. Onder de 9 uur finishen, het podium halen, schitteren voor het thuispubliek in eigen land, het lukte allemaal. Haar verhaal.

Met een formidabele tweede plaats, zette Marlene de Boer in Almere de kroon op een prachtig eerste profseizoen. Onder de 9 uur finishen, schitteren voor het thuispubliek in eigen land, het lukte allemaal. “Ik had het natuurlijk wel gehoopt, maar dat het dan ook zo uitpakt, dat is echt mega!”

“Dit soort dagen krijg je er maar een paar van in het leven”, lacht Marlene, nog nagenietend van een krankzinnige Challenge Almere-Amsterdam waar ze tweede werd achter winnares Els Visser. “Het was het project van het jaar. Een tijd van 8.43, dat is gewoon bizar. En daar moet je echt wel van genieten. Zeker na de overwinning in Cork al. En dan nu, op het podium met een tweede plek, dat betekent nog veel meer.”

Hard werken beloond

Vooraf had haar coach Yvonne van Vlerken Marlene gevraagd naar haar ‘Why?’ voor deze race. Wat motiveert je. Haar ‘pure liefde voor het zwemmen, fietsen en lopen’, liet ze op Instagram weten, maar ook ‘Yvonne, die nog altijd de koningin is van de Challenge Almere-Amsterdam trots maken en haar al het harde werk dat we samen hebben gedaan laten zien’. “We werken vanaf 2020 samen en ze is een enorm voorbeeld”, vertelt ze na de race. “Ik weet nog dat ze met een van haar atleten bezig was met een sub-9 (een wedstrijd onder de 9 uur red.) Dat leek nog zo ver weg toen.” Ze zegt het met verwondering in haar stem, alsof haar prestatie, met de talloze indrukken onderweg, nog steeds niet écht is doorgedrongen.

Aanmoedigingen door mede-triatleten

“Ik heb vorig jaar heel veel bijzondere races gedaan met mijn ouders of mijn vriend erbij”, vervolgt ze. “Maar dat ik het nu met zoveel bekenden, met mijn sponsoren, eigenlijk met mijn hele team erbij kon doen, dat is echt heel erg leuk.” Ze genoot van de support onderweg, van de heksenketel rond het finishdorp, “Maar ook van andere triathlonverenigingen. Je naam zo vaak horen is bijzonder. Maar ook bij deelnemers die horen dat de motor er aankomt en zich bewust zijn dat het de kop van de wedstrijd is. En dan gaan wandelen, zich omdraaien en gaan klappen. Dan wordt je niet alleen aangemoedigd door supporters, maar door triatleten zelf. Dat maakt triathlon heel bijzonder.”

Balanceren tussen pushen en raceplan

Toch drong lang niet alles tot haar door, want de focus lag natuurlijk op de wedstrijd. “Je zit natuurlijk wel in je zone en in je concentratie. Dan ben je bezig met: ‘Wat kan ik nu op dit moment doen om te zorgen dat ik zo lang mogelijk goed blijf’. Zeker met de warmte. Op het moment dat we op het loopparcours kwamen, liepen de temperaturen echt wel op. Dat is een gevaar, maar ik merk dat ik daar wel goed op ga. Vooral in de eerste helft van de marathon moet alles echt wel gewoon goed lopen. Want als het dan al zwaar is, dan wordt de tweede helft echt wel heel taai. Ik heb altijd wel het gevoel dat ik zo’n beetje op het randje balanceer tussen mezelf genoeg pushen en me aan het plan houden.”

Steady doorfietsen

Ze kwam volgens dat plan voor haar grote concurrenten Els Visser en de Australische Renee Kiley uit het water, maar moest ze op het fietsonderdeel laten gaan. “Dan weet je: ‘Ik heb mijn plan. Ik kom er zometeen nog aan met lopen’. Maar dat is wel lastig, al is er precies gebeurd wat ik had verwacht. Ik weet dat Renee en Els qua zwemmen ongeveer aan elkaar gewaagd zijn en allebei erg sterke fietsers zijn. Dit was een scenario waar ik op voorbereid was. Wel had ik gehoopt iets eerder uit het water komen en iets meer voorsprong zou hebben met het zwemmen. Ik heb toen de beslissing genomen om me gewoon aan mijn eigen plan te houden en steady door te fietsen. Wel had ik gehoopt dat het gat na het fietsen niet zo groot zou zijn zoals het uiteindelijk was. Het was meer dan 10 minuten. Als Els een goede marathon loopt, is dat voor mij in deze temperaturen lastig om dicht te lopen.”

Stijgende lijn

Uiteindelijk had Els Visser op de streep nog 6 minuten over op Marlene. “Ik denk dat ze de terechte winnares is en ook de race van haar leven heeft gehad”, erkent ze. “Els had sowieso de zwem van haar leven en heeft ook nog een sterke marathon gelopen. 6 minuten is aan de ene kant heel veel, maar ik zit er wel weer gewoon bij. Dat geeft mij voor de toekomst veel vertrouwen om door te gaan op de manier waarop ik bezig ben. Die stijgende lijn zit er gewoon in. Ik leer ontzettend veel van elke race. Mijn coach Yvonne heeft altijd gezegd: ‘Let maar op, als jij bij de pro’s gaat racen, dan word je veel meer uitgedaagd’. Voor mij is een leerpunt dat ik nog meer zelfvertrouwen krijg. En dat die zwem wat agressiever mag, dat ik mag vertrouwen dat ik fit genoeg ben en ik nog steeds harder kan fietsen en lopen. Ik merk gewoon dat dit niet het eindpunt is. Er zit nog zoveel rek in.”

Met deze tips van Marlene voorkom je oververhitting tijdens de triathlon

De race in Almere vond plaats in tropische omstandigheden. Uniek in Nederland, maar in het buitenland komt dit natuurlijk regelmatig voor. Als prof wist Marlene hoe ze hiermee om moest gaan en wil haar tips graag delen.

Zo veel mogelijk drinken. Drink niet alleen water, maar ook een dorstlesser met een zoutoplossing
Blijven koelen. Zorg dat je anders door de aid-station wandelt en je daar echt je hoofd koelt. Indien er ijs aanwezig is, doe dan ijs in je trisuit
Ik ben een enorme fan van de Omius-hoofdband. Dat is echt nieuwe wetenschap en onttrekt letterlijk warmte aan je hoofd. Het is wel belangrijk om de hoofdband nat te houden.
Pace jezelf, in de warmte nog meer dan anders
Draag een zonnebril en doe een hoedje of petje op